Ga terug
#Den Bosch
#human interest
#sport

Fietsdagen zijn allemaal feestdagen 

Vrolijk fietsend komen Frans en Jolanda op de duo-fiets aanrijden. Ze stappen af en enthousiast komen ze binnen. Meteen spreiden ze een aantal fotoboeken uit over de grote tafel. Het zijn hun reisverhalen, zo vertellen ze. Rijk geïllustreerd met beeldende foto’s en pakkende teksten, geven de boeken een inkijk in de Fietsmaatjes- en fietspraatjesactiviteiten van Frans en Jolanda. “Ieder fietsjaar maken we een boek. Dit zijn er nu vier”, vertelt Jolanda lachend. Frans knikt.  

Auteurs: Dorry en Henk

Fotoboeken vol herinneringen

Vier jaar is Jolanda nu vrijwilliger bij Fietsmaatjes en Frans is één van haar drie gasten. De boeken illustreren het plezier dat Frans en Jolanda samen beleven. Te zien zijn, de tochten die ze samen ondernemen, de avonturen die ze beleven. “Ik kom uit de zorg maar omdat ik te betrokken was bij de cliënten en hun zorgen mee naar huis nam, werd het me te veel”, legt Jolanda uit. “Ik liep mezelf vaak voorbij. Dat is de reden dat ik uiteindelijk gestopt ben. Als vrijwilliger bij Fietsmaatjes houd ik de regie en de grip op mijn eigen rust en vrijheid en dat is geweldig. Terwijl ik toch mijn zorg en betrokkenheid voor een ander volop de ruimte kan geven.” Dit talent om mensen te helpen een stem te geven aan hun emoties, te horen wat er niet wordt gezegd, in te voelen wat de ander voelt en dat ook te verwoorden, dat is wat Jolanda ‘kleurt’ als ze haar fietsbelevenissen deelt. Ondertussen bladeren we door de fotoboeken. We zien Frans en Jolanda tussen de varkens – en koeienstallen, tussen legervoertuigen, in de Mc Drive, eigenlijk overal zo’n beetje.   

Dagen met een gouden randje

Jolanda krijgt veel waardering voor haar werk bij Fietsmaatjes. “Dat doet een mens natuurlijk goed”, aldus Jolanda. “Dagen met een gouden randje, zo noemen de kinderen van Frans de dagen waarop we met de duo-fiets op stap zijn. Dat is toch heel mooi gezegd hé? Daar doe je het toch voor! En voor Frans en mij zijn ‘onze’ fietsdagen feestdagen hé Frans?”  Frans knikt. Jolanda vertelt ook hoe ze van iedere fietsdag een verslag maakt en dat naar de kinderen van Frans stuurt.  

Een nieuw avontuur

“Ik vond het heel spannend om mij aan te melden bij Fietsmaatjes”, vertelt Frans. “Ik wist niet wat ik kon verwachten. Het voelde als een nieuw avontuur.” Het is Jolanda die Frans over de streep heeft getrokken. Ze kenden elkaar ‘van de sport’ en het was Jolanda die Frans heeft verteld hoe belangrijk het is om te sporten en ook te fietsen. “En kijk nu eens hoe gezellig we het samen hebben”, vult Jolande lachend aan, wijzend naar de fotoboeken.

“Dat duo-fietsen is eigenlijk een medicijn waar we beiden, Frans en ik, niet meer zonder kunnen”, filosofeert Jolanda. “We zijn eraan verslaafd, om het zo maar te zeggen. Omdat bewegen voor ouderen belangrijk is, heb ik hem aangemoedigd om met mij te gaan fietsen. Nu fietsen we al zo’n drie jaar samen. Frans vertelt dat hij blij is dat hij met Jolanda kan duo-fietsen want daardoor is zijn wereld weer groter geworden.  

Plaatsten van bestemming

Neem nu bijvoorbeeld de Helftheuvel. Dat was een plek waar Frans al lang niet meer kwam, maar waar hij nu dankzij het duo-fietsen weer naartoe kan. “En daar ben ik heel blij om”, aldus Frans. Ze gaan er samen koffiedrinken en gaan de winkels af om bijvoorbeeld te zien hoeveel de broeken, hemden en sokken geprijsd zijn. Ze shoppen en maken een praatje. Ze kennen de meeste winkeliers en maken er echt een gezellige dag van.

“Wij hangen de spreekwoordelijke slingers op”

Frans heeft een Molukse achtergrond. Hij is geboren in Indonesië en is op zijn achttiende naar Nederland gekomen. De Molukse gemeenschap in Vught is daarom ook één van hun favoriete bestemmingen. “Iedereen daar in de Molukse gemeenschap kent ons”, vertelt Frans. “We zijn er graag geziene gasten en halen er verhalen en herinneringen op met vrienden, kameraden bekenden en kennissen. Dat is altijd erg fijn.” Hij en Jolanda zorgen ervoor dat ze goed op de hoogte blijven van wat er binnen deze gemeenschap gebeurt. “Deze bijeenkomsten met de Molukse gemeenschap vinden wij altijd weer een feest”, vult Jolanda aan. “Het is een feest waar wij samen figuurlijk de ballonnen komen ophangen. Door en dankzij Frans heb ik deze gemeenschap leren kennen. Ik ontmoet er weer nieuwe mensen, en dat vind ik een verrijking.”

Speciale behandeling

Ze fietsen wekelijks. De dag, tijdstip en plaats waar ze met hun tocht beginnen, dat weten ze. Maar hoe de tocht verloopt en eindigt, dat weten ze van tevoren niet. “Weet je wat ook zo leuk is”, zegt Jolanda. “Auto’s, vrachtwagens en andere weggebruikers laten ons altijd voorgaan.”

Een goed fietsmaatje leeft zich in

Wat maakt iemand tot een goed en geschikt fietsmaatje? Deze vraag leggen we aan Jolanda en Frans voor. Even moet Jolanda nadenken en dan steekt ze van wal. “Voor mij is fietsmaatje zijn geen knop die je zo maar uit of aan kan zetten. Je kunt het ook niet echt leren of afleren. Belangrijk is dat je in staat bent om in te voelen wat de gast voelt en dat te benoemen en daarover met elkaar in gesprek gaan. Je moet je kunnen inleven in de leefwereld van de ander, betrokken zijn, oprechte interesse hebben in de gedachten en de gevoelens van de gast. Het is vooral ook een kwestie van er voor iemand zijn. Bijvoorbeeld door gewoonweg samen te shoppen, koffie te drinken, figuurlijk de ballonnen op te hangen bij de Molukse gemeenschap en daar, of waar dan ook, mee te bouwen aan de opbouw van een gezellige sfeer”

“Het is horen, zien en aandacht geven”, vervolgt Jolanda haar uitleg. Om verder nog preciezer te illustreren wat ze bedoelt, vertelt Jolanda dat één van haar drie andere gasten een vrouw is die slechtziend is, waardoor Jolanda haar veel moet uitleggen. Dat doe ze graag. Zo heeft ze recent nog aan de vrouw uitgelegd hoe een fat-bike eruitziet. Het lijkt erop dat een goed fietsmaatje zijn, zit in dit soort alledaagse dingen.

Op zoek naar vrijwilligers

Fans en Jolanda zijn actieve ambassadeurs van Fietsmaatjes  als het gaat om vrijwilligers en gasten werven. Ze verspreiden inschrijfformulieren en flyers. Er is veel interesse en animo, zo lijkt het, maar toch merken ze dat er nog velen zijn die een drempel ervaren om zich aan te melden. “Toch wel een beetje raar en opmerkelijk”, filosofeert Jolanda. “Want duo-fietsen is juist zo leuk. Het geeft een hoop energie en waardering. Aan belangstellenden laten we onze fotoboeken zien. Wellicht dat dit hen kan inspireren om zich ook bij Fietsmaatjes aan te sluiten. Ik blijf het zeggen, het is een feest.”

“Ook een mooie publiciteitsstunt voor Fietsmaatjes zou zijn om op een geschikt moment een helikopter met daaronder een duo-fiets te laten overvliegen,” vertelt Jolanda. Op een open dag van Defensie had ze een keer een helikopter zien vliegen met daaronder een jeep. “Waarom niet een keer een duo-fiets in plaats van een jeep?” vraagt ze zich af.

Duo-fietsen is een medicijn

Frans en Jolanda zijn niet gebonden aan een tijdstip waarop de duo-fiets moet worden ingeleverd. “We hoeven dus niet op een bepaald tijdstip thuis te zijn en dat is heel fijn”, vertellen Frans en Jolanda. “Niets moet, alles kan en alles mag. We genieten van de vrijheid die ons dat geeft. Op deze manier maken we van iedere fietsdag een feestdag.”